Veel vrouwen vinden het verschrikkelijk, maar ik hou ervan. De spanning vooraf, de ongemakkelijke stiltes en vooral nieuwe mensen leren kennen. Als single in onze hoofdstad date ik dan ook heel wat af. De afgelopen tijd heb ik behoorlijk wat spannende perikelen meegemaakt die het vertellen waard zijn. Geniet dus mee van mijn date-avonturen!

Meneer in kwestie was op vakantie toen we een match waren op Happn. Dit resulteerde in twee weken lang appjes op en neer. Ik vertelde wat ik zoal deed op een doordeweekse avond en hij stuurde me foto’s van Barcelona. Op de app hadden we het leuk, liedjes werden gedeeld, grapjes werden gemaakt en we leerden elkaar steeds beter kennen. Toen hij eindelijk in Nederland was kon ik dus ook niet wachten om hem in het echt te zien. We spraken af om wat te eten. Ik heb mijn principes en normaal gesproken zou ik altijd alleen wat gaan drinken op de eerste date. Je weet tenslotte nooit of het klikt, als je wat gaat drinken kun je er redelijk snel weer vandoor. Maar goed, we kenden elkaar inmiddels al zo goed dat ik het met hem wel aandurfde.

Voel je hem al aankomen? Tijdens deze date werd pijnlijk duidelijk dat je NOOIT van je principes moet afwijken. Er was namelijk net zoveel chemie tussen ons dan dat er op een alcoholvrij biertje zit, 0,0 dus.

Daar zaten we dan. Tegenover elkaar op een terras in Amsterdam. Toen hij aan kwam lopen had ik het nog niet zo door. Er was niks mis met hem, hij zag er uit zoals op de foto’s en had leuke kleren aan. Ik had al een wijntje voor ons besteld en niet veel later kwam de ober met de menukaart.

‘Ik denk dat ik voor de saté ga’ zei ik om het gesprek een beetje op gang te houden.

‘Ja, dat is inderdaad wel lekker, maar de risotto spreekt me ook erg aan.’

We hebben op die manier letterlijk elk gerecht op de kaart besproken, gewoon om maar geen stilte te laten vallen. Uiteindelijk kwam de ober onze bestelling opnemen en konden we eindelijk iets nuttigs zeggen. Ik ging voor de saté, hij voor de risotto. Via WhatsApp had hij me verteld over z’n werk en dat sprak me toen erg aan. Hij werkte namelijk in de muziekindustrie.

‘Hoe is het op je werk?’ Dat leek me een logische vraag.

‘Goed’

‘Veel leuke projecten?’

‘Ja, best wel.’ Een man van weinig woorden, dacht ik.

‘De zomer is net voorbij dus je zal het wel wat rustiger hebben nu of niet?’

‘Ja, dat merk je wel inderdaad.’ Zei hij kortaf.

Blijkbaar was meneer op WhatsApp ontzettend grappig en spontaan maar in real life was hij niet echt sociaal vaardig. Mijn vragen waren op. Gelukkig kwam het eten en hadden we even tijd om ons op iets anders te concentreren. Tijdens het eten begon hij over z’n kat en over de muziek die hij luisterde. Even dacht ik dat het misschien nog goed kon komen met deze date maar toen begon ik me ergens anders aan te irriteren.

‘Ik ben zelf groot Bob Dylan fan’ zei ik toen hij over z’n liefde voor heavy metal vertelde.

‘Ja Bob Dylan, vind ik ook heel tof.’ Dat verwacht je niet echt als je van metal houdt, dacht ik. Ik zei het niet hard op.

‘Welke nummers van Bob Dylan zijn je favoriet dan?’ vroeg ik.

‘Ja, ik vind To make you feel my love wel heel mooi’.

Een verdacht antwoord natuurlijk aangezien dit nummer vooral bekend is geworden na de cover van Adele.

Hij begon nogmaals over z’n kat te vertellen en liet me wat foto’s zien nadat de ober onze bord had opgehaald. Ik keek met een schuin oog naar de telefoon en zei toen:

‘Ik hou niet zo van dieren’. In mijn geval zit hier in mijn geval ook een kern van waarheid in.

‘O, nee ik ook niet eigenlijk’. Hij deed z’n telefoon weer in z’n zak.

Hij had het niet door, maar dit was voor mij echt de druppel. Je hebt een kat, dan kun je toch niet zeggen dat je niet van dieren houdt. Misschien had hij geen zin om tegen me in te gaan en was hij inmiddels net zo klaar met mij als ik met hem.

Assertiviteit had hij in ieder geval weinig.

Ik vertelde vervolgens de grootste leugen van m’n leven.

‘Ik hou niet zo van toetjes, zullen we zo de rekening vragen?’

Iedereen die me kent weet dat ik leef voor toetjes en nooit in mijn leven ooit een toetje afgewezen heb.

‘Ja, dat lijkt me een goed idee, ik moet ook nog even langs een vriend zo’.

We liepen naar de tram, de mensen om ons heen dachten waarschijnlijk dat we deelnamen aan een stille tocht. Er werd namelijk geen woord meer gewisseld. Toen kwam het moment van afscheid en wat doe je dan? Iets wat ongemakkelijk bedankte ik hem voor de avond en zei ‘Tot de volgende keer!’

‘Jazeker!’ zei hij vrolijk terug. Zoals je begrijpt hebben we nooit meer contact gehad.

Toen ik dit aan mijn vriendinnen vertelde vonden ze dit allemaal enigszins opvallend. Zij hadden namelijk altijd het probleem dat als een date een ramp was, de jongen in kwestie daarna bleef appen en nog een keer af wilde spreken. Waarna ze de moeilijke taak hadden om de jongen alsnog via Whatsapp af te wijzen. Dat heb ik dus nooit. Blijkbaar geef ik dus een ‘gaat-hem-niet-worden-vibe’ af en dat is stiekem best wel chill. Ik heb het tegenwoordig ook op mijn CV staan trouwens. Onder skills staan SPSS, Photoshop en ‘The Vibe’.