Veel vrouwen vinden het verschrikkelijk, maar ik hou ervan. De spanning vooraf, de ongemakkelijke stiltes en vooral nieuwe mensen leren kennen. Als single in onze hoofdstad date ik dan ook heel wat af. De afgelopen tijd heb ik behoorlijk wat spannende perikelen meegemaakt die het vertellen waard zijn. Geniet dus mee van mijn date-avonturen!

Voor de mensen die denken dat ik alleen date via Happn. Natuurlijk niet, ik kom heus nog wel eens in een kroeg, op een festival of in de sportschool. Zo’n twee of drie keer per week doe ik netjes mijn squats en deadlifts in de Basic Fit bij mij om de hoek. Als ik mezelf daar in de meest oncharmante posities sta te wurmen denk ik aan veel dingen. Maar zoals de meeste vrouwen zich kunnen voorstellen absoluut niet aan daten. Aan het einde van mijn gymsessie loop ik geheel in gedachte en met oortjes in richting kluisjes. Terwijl ik mijn jas aandoe en mijn handdoek in mijn tas prop hoor ik achter me:

‘Hey, ik zag je bezig. Goed hoor! Sport je vaak?’

Omdat ik mijn oortjes nog in heb, hoor ik alleen z’n laatste vraag.

‘Uhm, nou ja zo af en toe, ik vind het altijd lastig om oefeningen te verzinnen.’

Hij komt hier duidelijk vaker. Maar is ook weer niet zo’n gespierde gast die het IQ heeft van aantal kilo’s waar hij mee squat.  Sterker nog, hij ziet er behoorlijk goed uit. Kort donker haar en blauwe ogen. Ik schat hem een jaar of zesentwintig.

‘Ik ben nog niet klaar met m’n workout, maar ik studeer geneeskunde en fitness veel, misschien kan ik je een keertje wat oefeningen leren.’

‘Ja lijkt me  leuk’ In mijn hoofd schakel ik super snel en omdat ik mijn telefoon nog in mijn hand heb zeg ik: ‘Geef me anders je nummer, dan kunnen we een afspraak maken.’

‘Goeie!’ Hij pakt m’n telefoon uit mijn hand. Het valt me op dat hij niet zo heel groot is. Ik ben zelf maar 1,65 en hij komt maar net boven me uit.

‘Nou ik app je dan wel’ zeg ik terwijl hij me mijn telefoon teruggeeft. ‘Succes met je workout nog!’

Onderweg naar huis kijk in mijn mobiel naar de naam die hij heeft ingevoerd. Bert. Dat is niet echt bepaald sexy, maar ach. Ik voel me goed. Tof dat iemand mij aanspreekt terwijl ik op mijn allerlelijkst ben. Ik ben namelijk niet iemand met de nieuwste nike sportkleding en ook make-up is voor mij geen prioriteit als ik ga sporten. Die avond appen we wat op en neer en komen we tot de conclusie dat het misschien leuker is om een eerst keer een drankje te doen voordat we weer samen gaan sporten. Het lijkt hem leuk om bij de Hallen af te spreken. Dan kunnen we namelijk ook nog een filmpje pakken als we daar zin in hebben.

Vrijdagavond is het zover. Ik ben voor een simpele spijkerbroek met sneakers gegaan. Normaal ben ik wel een hakkenmeisje, maar als ik groter ben dan een jongen is dat soms een beetje ongemakkelijk. Als ik de hallen binnenloop staat hij gelukkig al te wachten.

‘Hoi Britt, hoe is het met je? Zullen we maar meteen doorlopen naar de bioscoop?’’ zegt hij terwijl hij me met drie kussen begroet.

‘O, oke. Ik dacht dat we eerst een drankje zouden doen?’ Toch loop ik achter hem aan. Zonder te overleggen koopt meneer kaartjes voor The Conjuring 2. Ik sta naast hem en wil nog zeggen dat ik absoluut niet van enge films hou. Maar op dat moment zie ik dat hij met een cadeaubon betaald.

‘Ja, deze had ik nog en ik dacht dat is wel makkelijk dan.’

‘haha, oke’ Ik hou mijn gezicht in de plooi en probeer rustig te blijven. Ik maak me namelijk nu al zorgen om die film. Enge films zijn letterlijk mijn grootste nachtmerrie. Ik moet altijd huilen en slaap vervolgens drie nachten niet.

We lopen richting de bioscoopzaal maar komen uiteraard eerst nog langs de bar.

‘Zullen we anders popcorn meenemen?’ Mijn angst weg eten met popcorn kan het leed misschien enigszins verzachten.

‘Nou, vind je dat een goed idee? Ik bedoel, dan is dat fitnessen voor niets. Niet dat je dik bent ofzo, maar ja dat moet je natuurlijk ook niet worden.’

Wauw. Ik sta in een keer verstijfd aan de grond. Alles in mij wil zich omdraaien en keihard wegrennen. Maar ja, sociale normen. Er zit niks anders op dan deze date uit te zitten. Blijkbaar ziet hij aan me dat er iets is.

‘Ja, je mag wel popcorn nemen als je dat wil. Maar dan moet je het zelf betalen. Ik heb nog twintig euro van m’n moeder geleend om straks nog een drankje te kunnen doen.’

‘Ja, ik neem Popcorn. En Ben & Jerry’s. En Cola. En ik betaal het zelf wel want ik ben een geëmancipeerde vrouw.’ Zeg ik kortaf.

Als we de zaal inlopen zijn de reclamefilmpjes al begonnen. Ik heb hem eigenlijk weinig meer te vertellen dus het gesprek valt behoorlijk dood. Het liefste zou ik weggaan. Waarom niet? De date is een grote aanfluiting en over enkele seconden begint op dit belachelijk grote scherm een film die ik helemaal niet wil zien. Ik kan het niet over mijn hart verkrijgen om hem te dumpen. Optimistisch als ik ben zie ik deze film als het moment dat ik mijn angst ga overwinnen. Ik ben inmiddels vierentwintig jaar, ik moet een enge film toch wel kunnen verdragen.

Nou… niet dus. Bij het eerste schrikmoment vliegt de popcorn door de zaal. Ik hou mijn oren dicht omdat ik ooit heb gelezen dat een enge film dan minder eng wordt. Hij lacht me keihard in m’n gezicht uit en zegt dat het schattig is dat ik zo bang ben. Met mijn handen voor mijn ogen kijk ik naar een meisje dat door een verschrikkelijk wezen bezeten wordt. De Ben & Jerry’s is op en kan me dus ook geen troost meer bieden. Ik kijk nog een keer naast me en vraag me af waar ik in godsnaam mee bezig ben.

‘Ik heb teveel cola gedronken, ik moet naar de wc .’ fluister ik

Snel pak ik mijn jas en tas en sneak ik naar buiten. Op de fiets terug luister ik naar One Direction. Het helpt niet, ik heb nog steeds het gevoel dat het wezen uit The Conjuring me achtervolgt. Ik heb trouwens nooit meer wat van hem gehoord. Stiekem vroeg ik me toch af of hij die twintig euro aan z’n moeder heeft teruggeven.

Lees ook deel 1: Britt & de mannen: de onverwachtse dubbeldate