Veel vrouwen vinden het verschrikkelijk, maar ik hou ervan. De spanning vooraf, de ongemakkelijke stiltes en vooral nieuwe mensen leren kennen. Als single in onze hoofdstad date ik dan ook heel wat af. De afgelopen tijd heb ik behoorlijk wat spannende perikelen meegemaakt die het vertellen waard zijn. Geniet dus mee van mijn date-avonturen!

Mijn eigen sprookje

. Ik kende hem via een vriendin van me. The Classic: ‘vriend van vriend van vriendin’ dus. Toen we met z’n allen een avondje gingen stappen viel hij me in eerste instantie helemaal niet op. We zaten met z’n allen in een groepsapp en na ons avondje begon hij dus te appen. Hij vroeg of hij me mee uit mocht nemen. Wat ik heel charmant vond, dus natuurlijk zei ik ja.

Hij nam meteen het voortouw en bepaalde dat we naar de kermis zouden gaan. Ik vond dit een leuk idee, het gaf me alleen wel outfitstress. Hakken zijn natuurlijk niet handig op een kermis en ook een rokje is niet aan te raden. Het werd dus een spijkerbroek met sneakers. Maar dan: winterjassen stress. Want ja, dat gedeelte van mijn outfit was het meest zichtbaar. Ik koos uiteindelijk voor mijn bruine leren jas, met dikke sjaal.

Hij stond al op me te wachten bij de tramhalte.

‘Ik heb al kaartjes gehaald voor het reuzenrad, ik hoop niet dat je hoogtevrees hebt?’

 ‘Nee hoor. Het kan mij niet hoog genoeg zijn’ zei ik. Hij was kleiner dan ik me kon herinneren, ik keek naar beneden en was blij met m’n sneakers.

‘Hoe kwam je eigenlijk op het idee om naar de kermis te gaan?’

‘Nou, ik vond je wel een kermistype’.

Ik keek enigszins verontwaardigd opzij, maar zag aan z’n gezicht dat hij schrok van z’n eigen uitspraak.

‘Zo bedoel ik dat natuurlijk niet, ik bedoel dat je wel overkomt als iemand die in is voor avontuur en niet snel bang is’.

Ik lachte, charme kon hij wel toevoegen aan de skills op z’n CV.
 Na een korte wandeling kwamen we aan bij het reuzenrad en stapten in. Het was niet druk op de kermis en stiekem best wel koud, zeker helemaal bovenaan.

‘Wat is jouw grootste droom?’ vroeg hij ineens.

Ik wilde eigenlijk zeggen: ‘Pindakaas, pizza en toetjes kunnen eten zonder dik te worden’ maar ik besloot mijn diepste wens voor mezelf te houden. ‘Een van mijn grootste dromen is toch wel een roman schrijven en daarnaast gewoon een leuk leven leiden, eigenlijk gewoon doorgaan zoals ik nu al bezig ben. Jij?’

‘Mijn grote droom is dat ik als ik tachtig ben en in een bejaardentehuis zit terug kan kijken op een gelukkig leven, met fijne familie, leuke kinderen en een lieve vrouw.’

Nou, toen smolt ik weg hoor. Daar bovenin het bankje op de Dam in Amsterdam. Ik kreeg ineen keer het gevoel alsof ik in een romantische comedy zat. Denk ‘Love Actually’ of ‘The Notebook’. (vooral met dit reuzenrad en zijn verhaal over het bejaardentehuis). Uiteraard zoenden we, want dat maakte het plaatje compleet.

We waren alweer bijna beneden toen ik vroeg wat we hierna zouden gaan doen. ‘Ik zou een grote knuffelbeer voor je kunnen winnen bij de schiettent maar dat is wel heel erg cliché’.

‘Je hebt het zelf dus ook al door?’ zei ik.

‘Daarbij komt dat ik voor geen meter kan schieten dus dat kan alleen maar uitlopen op een fiasco’. 

Ons karretje was inmiddels beneden aangekomen. Ik pak mijn tas en wil al half opstaan als de man van het reuzenrad ons tegenhoudt.

‘Als jullie willen mogen jullie nog een keer en ik heb een verassing voor jullie!’ Achter de man verscheen een jongen met gitaar.

‘Jij had het over clichés net?’ Zei ik lachend. We mochten dus nog een rondje, maar dit keer met singer/songwriter die ons een serenade gaf. Zoals je waarschijnlijk wel aanvoelt komen was dit een fijn rondje reuzenrad. Een leuke jongen, de mooiste stad van de wereld en ook nog live muziek. ‘Thinking Out Loud’ van Ed Sheeran, want ja dat nummer zou in een film ook op de achtergrond staan.

En toen werd het tijd om afscheid te nemen. Ik stapte de tram in en keek hem na vanuit het raam terwijl hij de andere kant op fietste. We zouden contact houden en snel weer afspreken. Ik heb hem nooit meer gezien en dat is logisch. Hoe kon deze date ooit nog overtroffen worden? En stel je voor dat hij dit voor elkaar kreeg hoe zou hij mij in godsnaam ten huwelijk moeten vragen? Dan zou hij op z’n minst de echte Ed Sheeran moeten regelen terwijl we samen met een helikopter over Amsterdam vlogen. En natuurlijk zou de Dam dan gevuld zijn met kaarsjes. Waarop ik vanuit de lucht de woorden: ‘Wil je met me trouwen’ zou lezen.

Nee. Dit was simpelweg te perfect. Want je weet wat ze zeggen he: stoppen op het hoogtepunt.