Veel vrouwen vinden het verschrikkelijk, maar ik hou ervan. De spanning vooraf, de ongemakkelijke stiltes en vooral nieuwe mensen leren kennen. Als single in onze hoofdstad date ik dan ook heel wat af. De afgelopen tijd heb ik behoorlijk wat spannende perikelen meegemaakt die het vertellen waard zijn. Geniet dus mee van mijn date-avonturen!

Ik had me eigenlijk al helemaal verheugd op een vrijdagavond op de bank. Met Netflix of goeie muziek. Beetje chocolade erbij en wellicht wat wijn. De avond verliep anders omdat een vriendin me wist over te halen om naar een huisfeest te gaan. Omdat stappen met deze vriendin altijd tot hilarische avonden leidde en omdat ik morgen toch vrij had besloot ik op de fiets te stappen.

Aangezien ik niemand kende in het huis schuifelde ik het eerste uur een beetje achter Laura aan. Ik stelde me voor, mensen stelden zich voor en ik vergat elke naam. Ook dronk ik wijn uit een plastic soepkom. Ja, dat lees je goed. De plastic bekers waren al op en dus leek dit een goeie vervanging. Het gaf in ieder geval aanleiding voor een gesprek zo bleek:

‘Dus jij bent zo’n chick die wijn uit een soepkom drinkt?’

‘Yes, plastic bekers zijn veel te mainstream voor mij, je weet wel hipsteryoloswag’ zeg ik lachend.

Hij staat leunend tegen de muur precies naast het aanrecht waar ik mijn glas/kom aan het bijvullen ben. Hij heeft groene ogen en donker haar. Boven lang, aan de zijkanten opgeschoren. Het kapsel dat tegenwoordig iedereen lijkt te hebben.

‘Hoe ken jij Lindsey?’ vraagt hij terwijl hij een slokje van z’n bier neemt.

‘Dat is de meest standaard vraag die je op een huisfeestje kunt stellen.’ zeg ik. ‘Ik ken haar trouwens niet echt, ben met een vriendin hier, jij?’

‘Ik ben een vriend van haar vriend. Gaan we nog naar de stad straks eigenlijk?’

Laura komt aanlopen en reageert op zijn vraag.

‘Wellicht, maar laten we eerst dit feest maar eens op stelten zetten. Britt I need you.’

Ze trekt me de keuken uit de woonkamer in. Ik plof naast haar neer op de bank. Ze vertelt me over die ene jongen die maar blijft appen en misschien vanavond ook nog komt. Laura heeft al een keertje met hem afgesproken maar het bleek toch niet helemaal haar type. Ik adviseer om hem niet terug te appen, ze heeft toch haar blauwe vinkjes uitstaan. We zijn eigenlijk net over hem uitgepraat als de meneer in kwestie binnen komt lopen. Laura wil nog wegduiken maar hij heeft haar al gezien. Een awkward gesprek volgt:

‘Hey, ik dacht al dat je hier zou zijn. Ik had je nog geappt dat ik ook kwam.’

‘Ja, mijn telefoon zit in Britt d’r tas. Dus niet gezien.’ Antwoord ze.

Ik ga even roken denk ik.’ Laura vliegt op. ‘Thank god voor de blauwe vinkjes’ fluistert ze.

Ik zit plotseling alleen op de bank op een feest in een huis waar ik nog nooit geweest ben. Zo als iedereen zou doen pak ik mijn telefoon en scrol wat door Facebook en Instagram. Vanuit mijn ooghoek zie ik dat de jongen met het opgeschoren haar naast me komt zitten.

‘Ik had me helemaal niet voorgesteld, ik ben Maikel.’

‘Britt.’ zeg ik terwijl ik mijn telefoon weer in m’n tas doe. Op de bank naast ons begint een stel ineens ongelooflijk uitgebreid te zoenen.

‘Oké, die hebben het gezellig.’

‘Ja, dat blijkt.’ Zegt hij. ‘Ik vind het niet echt prettig om naar te kijken.’

‘Ben jij al dronken genoeg om er iets van te zeggen?’

‘Nee, ben wel een beetje aangeschoten al en ik heb een beetje een kut tijd achter de rug’.

Ik vind het altijd vet irritant als mensen dit soort uitspraken ineens op tafel gooien. Je kan nu namelijk niet meer over de net gespeelde wedstrijd Ajax-Heracles beginnen. Je moet vragen wat er is.

‘Wat is er dan?’

‘Het is net uit met mijn vriendin, vier jaar samen geweest.’ Hij kijkt ineens ook zo zielig naar beneden. Eigenlijk heb ik helemaal geen zin in dit onderwerp maar het wekt wel mijn nieuwsgierigheid.

‘O, heeft zij het uitgemaakt?’

‘Ja, we kennen elkaar van de middelbare school. Zij ging studeren in Leiden, ik dus in Amsterdam. Ze vond dat het niet meer werkte zei ze. Vet kut.’

Ik wil tegen hem zeggen dat zijn vriendin tijdens de introductie waarschijnlijk heel veel andere leuke jongens tegenkwam en zich realiseerde dat een studentenleven met Maikel erbij lastig werd. Maar dat doe je niet op zo’n moment. Je zegt:

‘Ach, maar hoe oud ben je?’

‘Achttien.’

‘Je bent nog super jong, misschien is het ook wel goed, even een beetje afstand. Als jullie echt voor elkaar gemaakt zijn, komen jullie wel weer bij elkaar.’ (kots)

‘Ja daar geloof ik ook wel in inderdaad.’

Ik voel aan alles dat dit het moment is om weg te kunnen gaan.

‘Ik ga nog even wijn halen.’

In de keuken moet ik ook wel weer een beetje lachen. Maikel was echt verdrietig. Ik wil Laura eigenlijk gaan zoeken om haar dit verhaal te vertellen als er vanuit de woonkamer iemand de keuken in komt lopen. Zijn lichaam vult de hele deurpost op een positieve manier. Deze man is lang en breed. Denk aan Arie Boomsma maar dan met bruine haren tot op de schouders. Hij komt naast me staan om een drankje in te schenken. Ik heb mijn soepkom eigenlijk al gevuld maar blijf nog even staan.  Wat een charisma heeft deze kerel. Hij wrijft met z’n handen door zijn haar op een Harry Styles-achtige manier en nu hij dichterbij staat zie ik dat hij de dromerige ogen van John Mayer heeft gestolen. Dit is mijn droom-man. En dan heb ik het nog niet eens gehad over de tatoeages onder z’n mouwen uit komen.

Heel casual probeer ik een gesprek aan te knopen.

‘Waarom kom jij zo laat nog binnen vallen op een huisfeest?’

‘Ja, dat is niet oké he. Maar ik had een concert.’ Hij opent z’n biertje en neemt een slok.

‘O, nee dit meen je niet. Heb jij wel een kaartje voor Muse kunnen fixen?’

‘Haha, jazeker. Hoe weet je meteen dat het Muse was?’

‘Nou, ik hou altijd precies bij welke concerten er zijn in Amsterdam. Ik wilde ook naar Muse maar het was al uitverkocht helaas.’

Wauw. Hij houdt dus ook nog van muziek. Dit kon nog wel eens een hele leuke avond gaan worden. Hopelijk vindt Laura het ook nog leuk, dan hoeven we nog niet te gaan. Arie/Harry/John (Ik wist z’n naam nog niet) duikt ineens langs me heen en roept: ‘Brüder, hoe is het met jou dan?’ Ik kijk achter me en schrik. Maikel en Arie/Harry/John omhelzen elkaar.

‘Zijn jullie broers?’

‘Yes’ zegt Maikel. ‘Dit is Britt trouwens.’

‘Hoi Britt ik ben Levi.’

Maikel kijkt me ineens heel serieus aan en vraagt:

‘Britt, ik vond je zo lief net op de bank. Maar ik ga nu echt naar huis ik voel me niet goed. Mag ik misschien je nummer dan kunnen we wellicht nog een keer afspreken.’

Levi roept ondertussen: ‘Oké, hier bemoei ik me niet mee, ik laat jullie wel even alleen. Succes nog brüder’ en loopt de woonkamer in.

Daar sta ik dan. Mijn droomman loopt net bij me weg zonder dat ik ook maar een poging tot flirten heb kunnen doen. Ondertussen staat zijn totaal-niet-mijn-type heartbroken broertje voor me en vraagt om mijn nummer. Hoe ga ik me hier nou weer uit redden… Nog een slokje uit m’n soepkom dan maar.

Lees ook deel 1 “Britt & de mannen: de onverwachtse dubbeldate” en deel 2 “de horrordate”.